Faust

Erg lange zit. Deze Faust-versie is haast middeleeuws in zijn schelmenhumor. De film bestaat grotendeels uit knokpartijen, schreeuw-dialogen en geintjes over poepen en neuken. De film is ook ouderwets in de zin dat er een heus jaren '70 sfeertje wordt opgeroepen. De seventies van Herzog en Kinski welteverstaan; de duivel lijkt hier werkelijk een beetje op Klaus, zeker als ie aan het einde ook nog eeen harnas aandoet. (Aguirre!) De dik twee uur voorafgaand daaraan zijn de twee mannen (de dokter en de duivel) in een soms lastig te volgen conversatie belandt. De dokter is hier niet uit op het Geheim des Levens, of Goud of zoiets, maar neemt genoegen met een popperig meisje. Een contract in bloed tekenen volstaat, zonder dat de duivel nu gevaarlijk wordt. De geflipte knecht van de dokter is een stuk creepier, en had met zijn golem meer screentime mogen hebben. De magie komt hier van de weelderige sets, terwijl de mannen sjokken door stad en land. Je kunt lange takes wel aan Sokurov overlaten. In een van meest schilderachtige passages komen ze bij een groepje wasvrouwen terecht, het lijkt even zelfs op Manets Petit Dejeuner, maar dan doet de duivel zijn kleren uit, en wordt het meer de beruchte Hongaarse smeerlapclassic Taxidermia. Het valt nog mee dat hier niemand zijn staart/penis in de hens steekt. Sokurovs Faust is heus niet slecht, maar valt in het niet bij de meesterlijke nazi-Mephisto van István Szabo.