Mislukte
maar wel ontzettend lieve film, waarin regisseuse (en muzikante) Lorene
Scafaria een ongelofelijke hoeveelheid registers probeert te bespelen.
Dit apocalypse-verhaal begint bijvoorbeeld nog kluchtig. De titel hangt aan
een muur, waarop men ook oproepjes vind als 'hire an assasin' (om het
einde van de wereld te snel af te zijn) en, eh, 'fuck a virgin'... Hoofdpersoon Steve
Carrell heeft helemaal nergens zin in. Niet alleen gaat de wereld eran,
de poor man's Ben Stiller zit ook zonder vrouw. Die vond pas de moed de
saaie verzekeringsagent te verlaten toen het eigenlijk al te laat was.
Carrell waagt zich op feestjes van bekenden ('let's do heroin!' 'let's
double stuff her!'). Het mooie aan de film is dat er verder relatieve
rust heerst, de mensheid doet langzaam de lampen uit (letterlijk) en
wacht op het einde. Heel Asimov-achtig. Aangezien het krukkige script
natuurlijk tóch wat wil laten gebeuren, stuurt het Carrell op 'road movie'. De reden is me te gezocht (iets met een brief van een high school
liefje) maar die 'vriend voor het eind van de wereld' komt er toch.
Keira Knightley. Dit keer bijna Kate Winslet-achtig. Ze mag een
excentriek vinylmeisje spelen, en haar hysterie (zowel opgewekt als
depri) zet ook Carrell aan tot actie. Wat volgt is een bevreemdend
reisje. Het gaat van een superblij motel, naar gevangeniskomedie, naar
Bellflower. Voor een film die een running gag rond lp's bouwt is de
muziekkeuze matig, maar één liedje richting einde maakt alles goed. Herb
Alpert. This Guy's In Love With You. Ja echt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten