Wie
zei ook alweer: 'one for myself and one for the taxpayer'? Dit is er eentje uit de laatste categorie. Nolan móest er
na het eclatante succes van
The Dark Knight nog wel een maken
(liefst met dezelfde titel en dezelfde elementen; zoals een schmierende
slechterik) dus zo geschiedde. Van zijn drie Batman-films is het
echter veruit de minste, bijvoorbeeld omdat de persóón Batman er bekaaid vanaf
komt. Hij is eerst uit de running, maar met de depri Wayne en diens
lichaam in kreukels wordt verder dramatisch weinig gedaan. Wat later
zit de bizar snel opgekrikte superheld vast in een soort 'cave'. De
slechterik van dienst voelt de tijdsgeest goed aan (hij overvalt om te
beginnen de beurs) maar waarom praat deze Bane als een personage uit
Rien Poortvliets David de Boskabouter!? Bovendien zijn twéé
stemvervormers er echt teveel aan. Te inhumaan. Buiten dat is The Dark
Knight Rises natuurlijk wel van een ander kaliber als koddige crap als
The Avengers. Gotham ziet er weer fraai uit in het blauwwitte schijnsel
van armada's aan agenten die de zogenaamd vlekkeloze politie-staat in
stand houden. De stunts van de revolutionairen mogen er ook zijn
(met het foute fundi-vleugje ze komen uit het 'Oosten'). Het laatste
half uur (inclusief aardige twist) is prima, met de grapjes van Catwoman - waarom heeft ze geen kinky zweepje? SM is toch hip? Ze draagt wél het
maskertje - én de voorzichtige introductie van het personage dat we in
Nolans instalment nog misten: Robin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten