Lawless
heeft een fijne Faulkneriaanse setting maar het verhaal is clichématig
en rommelig. Ik had een half jaar later geen flauw idee meer welke film ook alweer 'achter' deze titel schuilging. Cave en Hilcoat zoeken hier niet genoeg de randjes op, het
blijft binnen de lijntjes van Hollywood history. Het hoofdpersonage van
Shia LeBoeuf belooft aanvankelijk veel. Hij is de zwakste van drie
brothers in moonshine-crime, maar droomt het meest. Juist óver crime. To
be Capone! Daarvoor lijkt de nerdy LeBoeuf (die iets van Hans Kesting
heeft) niet geschikt. Typerend voor het falen van de film is dat hij
toch uiteindelijk 'one of the boys' kan worden, inclusief weeïg einde.
Was ie maar buitenstaander gebleven. De momenten dat hij ánders is (en
bijvoorbeeld in janken uitbarst) zijn het mooist. Veruit de beste scene
heeft dan ook niks met misdaad te maken, en doet LeBoeuf in een
Proustiaanse situatie belanden. Tijdens een prachtig kerkritueel ontbloot love interest Wasikowska haar voet (hij wordt bijkans gek) waarna
zij aanstalten maakt ook zíjn voet te gaan wassen. Dat is teveel voor
LeBoeuf. Het gekletter der wapenenen is in handen van diknek Tom Hardy,
en Guy Pearce. Laatstgenoemde (rol) verknalt de film. Pearce schmiert
erop los als verwijfde slechterik. De goeien zijn in dit soort films
altijd maar mannelijk, primitief, maar met een hart van goud, terwijl de
Brute Force-tegenstanders behandschoende flikkers zijn. Niet alleen is
dat wat flauw, de film pakt ook niet echt dóór. Ik bedoel laat 'm dan
maar in bééld kleine jongetjes verkrachten... (Nou ja!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten