Typisch
Balkan-filmpje, dat de gelaagdheid mist van een
Cirkus Columbia. Toch
is Albanië wel een boeiend land om 'een film' door te brengen. De
cultuur vol tribaal-religieuze gebruiken lijkt wel Oud-Testamentisch.
Ooit gehoord van de Kanun? Een verzameling bloedwetten waar sommige plattelandsfamilies fanatiek aan vast blijven houden, terwijl de jeugd
ondertussen op Facebook zit. Hier bestaan paard en wagen én consoles
gewoon naast elkaar, wat op zichzelf al een fijn contrast is. Tel daar
een stevig vader en zoon-conflictje bij op, en je hebt een degelijke
film. Een baard-vader heeft een conflict met zijn buurman, dat eindigt
in bloedvergieten. In een 'normaal' land zou je in een rechtszaak
belanden. In een 'semi-normaal' land als de Filipijnen zou de ene
familie de andere vijftien kippen betalen, waarmee de boel zou zijn afgedaan.
Maar in Albanië, blijft de 'dader'-familie voltallig binnen, zet pa het
op een lopen voor de corrupte politie, en begint de familie van het
slachtoffer een maandenlange bloedvete. Met pa ondergedoken moet iemand
anders zijn bakkersbaantje uitoefenen, en met het paard Klinsmann (!)
het brood rondbrengen. Deze taak komt neer op de pientere dochter
(vrouwen mogen zich volgens de Kanun nog wel vrij rond bewegen). Haar
handjevol scenes zijn hartverscheurend. Weg school, dan maar naar wat
aantekeningen turen in je gammele karretje. Het paard kent de weg. Van
mij had ze de hoofdrol mogen hebben. Meer speeltijd is er echter voor de
oudste zoon. Die benut zijn 'jailtime' als een Oldboy, maar vervalt van
verveling in frustratie. Zijn opstand tegen de vader (en dus het
'oude') is uitstekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten