Redelijk
aangenaam projectie-filmpje voor kunstgeschiedenis-studenten. Komt dat
even goed uit! Een van de massa-werken van Pieter Bruegel komt hier tot
leven, op een manier die de verschrikkelijke formaliste Svetlana
Alpers wel zou bevallen. Er is geen (misplaatste?) suggestie van
'realiteit', zoals in die Scarlett Johansson-film over
Vermeer. Het filmdoek bestaat uit het schilderij, met op de voorgrond
bewegende mensen. Een mooi staaltje techniek. Regisseur Majewski stopt er ook
genoeg knipoogjes in naar andere werken. Een vrouw stopt een brood onder
haar jurk, en lijkt op het meisje uit het Arnolfini-portret, er wordt
gemarteld op z'n Goya's, en de kleuren zijn van Patinir. Van een tijdje
later zijn de talrijke 'Hollandse' doorkijkjes die we in de huiselijke
passages zien. Geen scene zonder venstertje, zodat de belichting
optimaal is. Ik kan deze 'rant' rustig houden, want gesproken wordt er
nauwelijks. En áls het al gebeurt is de duiding eerder ergerlijk.
Polen is het geschikte land voor het verfilmen van het doek. Vroom en
katholiek. Jezus gaat eraan op de achtergrond - vandaar de broden hè - terwijl 'het volk' er verder helemaal
niet zo'n oog voor heeft. Vanuit de verte kijkt de molenaar (aka God)
toe. Rutger Hauer speelt Bruegel maar heeft weinig kans iets bij te dragen. Een sterke Charlotte Rampling (als Maria) lukt dat wel. Ze ziet er
verrassend kloppend uit in een niqab-achtig gewaad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten