Om
het grapje van
Vido nog wat uit te breiden: stel je voor dat je vooraf
met je date bij de KFC bent gaan eten. Ik denk niet dat het van zoenen
komt. Kip blijkt hier weer het meest veelzijdige stukje vlees. En de
'chickies' krijgen het ook flink voor de kiezen. Slimme dames worden
snoeihard afgestraft. En o wee als ze vreemdgaan! (Wat de mannen
intussen allemaal uitspoken, doet er niet toe.) De kippige passage zit
in het laatste half uurtje, als de film vermakelijk gestoord
wordt. Daarvóór is het echter lauwe flauwigheid. Van die dialogen die
Tarantino in de nineties al afdoende had gedefinieerd.
'Hohoho,
ouwejongenskrentenbrood' en bám daar slaat de één de ander tot
moes. Tuurlijk, Killer Joe is een farce, maar veel te glimlachen viel er
niet. Matthew McConnaughy heeft wel aanstekelijk plezier als de titelheld. De
Mitchum-man met de hoed, de zippo (als geluidsmotiefje) en een
voorliefde voor jonge meisjes. 'Have you ever drawn your gun' vraagt het
Lolita-meisje Juno Temple bij hun eerste ontmoeting. Het kind praat
zogenaamd onwetend in eindeloze innuendo's. Emile Hirsch speelt haar
geflipte broer, in turbo-modus, en is vanaf minuut één vermoeiend. Hij
zet wel af en toe het juiste intense gezicht op. Daarover gesproken: 'if
you ever insult me again I will cut your face off and wear it over my
own!' Nee, hier moet bijzonder goeie pr achter zitten, die regisseur
Friedkin nog één keer als het door Hollywood uitgekotste genie wist te
presenteren. Onzin, als de man ná zijn bekende hits nog iets had
gepresteerd hadden ze 'm meteen weer ingelijfd. Niettemin een guilty pleasure. (Zo guilty dat ik mijn recensie achteraf bekeken wat te negatief vind... Het is gewoon een 'so bad it's good'-film.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten