Het
is omdát sci-fi altijd wel wat b-filmigs zal houden dat deze malle
reboot van Alien nog een beetje vermakelijk blijft. Eigenlijk zijn alleen de
ruimtelandschappen en de gadgets méér dan megacool. (Drones die een grot
in 3D-hologram in kaart brengen!) Funest voor het verhaal is vooral het totale gebrek aan
spanning. In Alien 1 keert die on board robot zich toch tegen de crew?
Michael Fassbender is op zich een goeie David “Spaceboy” Bowie-vervanger
maar behalve dat ie een eigen agenda voert wordt ie nooit echt eng. Ook
het buitenaardse leven heeft hier nog een soort new agy
Fountain-achtige
tussenstatus. De crew van het schip is verwarrend groot, en teveel
bij-figuren krijgen teveel screentime. (Al snel moeten twee mensen op de
planeet worden 'achtergelaten', dat hadden veel belangrijke personages
moeten zijn om het verhaal vlugger in gang te trekken.) Nu wordt de film
pas leuk zodra hoofdrolspeelster Noomi Rapace in een ware
exploitatie-fase in een
Fifth Element-nikserig zwachtelgewaadje bij
zichzelf een, eh, medische handeling dient uit te (laten) voeren. Met de
andere opvallende vrouw uit de film (Charlize Theron, fijn
replicant-achtig) gebeurt echter te weinig. Hoewel het einde lekker
batshit is, zat ik daarvoor al grimmig te grijnzen. Dan blijken die
zwijgende Aziaat en de donkere jongen uit de UNICEF-crew toch nog “nut”
te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten