Ik
had die ballet-film van Wenders maar overgeslagen, maar bij Herzog kon
ik het (ook in 2D) niet laten. Ik wilde grappen 'die muurschilderingen
waren toch ook plat', maar ze maken dus gebruik van het reliëf in de
grot... Gelukkig zijn Herzog-docu's vooral de moeite waard dankzij het vrij
associërend commentaar van de man zelf. Natuurlijk weet hij ook hier
weer genoeg excentrieke wetenschappers op te duikelen. De parfumier! De
circus-artiest gone archeoloog! (Als hij dat laatste verneemt zit Herzog
metéén op het puntje van zijn stoel.) Ook kun je het wel aan Herzog
overlaten om over Baywatch te beginnen, als hij rondborstige
Venus-beeldjes onder ogen krijgt. Maar goed: de grot. We zien de
tekeningen al na drie (!) minuten, wat ik een goede zaak vond. Geen
nepperige spanning, just sit back and relax. Dit is een heel meditatieve
film, ook door de fijne soundtrack van Ernst Reijseger, die ze eens een
of andere hoge Nederlandse prijs moeten geven. Mooi (en toepasselijk)
dat de onlangs overleden Sean Bergin nog even zijn kunsten op fluit kan
vertonen. Het meditatieve zit 'm ook in het haast trotse besef van de
eeuwigheid van de mens. Dertigduizend jaar geleden was de homo sapiens
al bezig met kunst. Mooi is ook het gevoel dat we hier terug kunnen
keren naar de menselijke oerknal, het moment dat 'het beest' 'mens' wordt.
Tegengesteld aan de tijdloosheid fascineren de enorme blokken tijd die in de prehistorie voorbijgingen Het ene moment
maakt iemand een tekeningetje, 5000 jaar later krabbelt iemand er iets
bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten