Dat werd
tijd. Mijn eerste Pedro Costa-film, een absolute favoriet onder
cinefielen. Hij wordt wel de Samuel Beckett van de cinema genoemd, dus
ik vreesde hermetisch gesloten intellectualisme. En inderdaad, het is
hard werken, maar toch, wie wel eens een Claire Denis heeft gezien, kan
hier best mee uit te voeten.
Vampieren! Ook Denis-regular Isaach de Bankolé is erbij. Hij heeft er een soort specialiteit van gemaakt om
nagenoeg zwijgende (vaak gewonde) mannen te spelen, die als een
mysterieuze stilstaande kracht het baken van het verhaal vormen. In dit
geval valt (of springt) hij als bouwvakker van een gebouw. Daarna wordt hij
gerepatrieerd naar de Kaapverdische Eilanden. Nu ze debuteerden op de Africa Cup meteen een prachtgelegenheid om dat land
eens te zien. Vulkanisch dus (zie titel), al komen we na het intro nooit
meer dicht bij een actieve vulkaan. Isaach wordt naar huis gebracht
door een verpleegster in een bloedrood jurkje, die het Grimm-ige goede
in het verhaal mag zijn. Ze neemt vaccins en goede zorgen mee, maar de
excentrieke eilandbewoners zijn te ver heen in hun sprookjeswereld van lijden,
geesten en 'dode mannen'. De volgende anderhalf uur dwaalt de vrouw door
de gemeenschap, en wij door de film. Af en toe ineens geraakt door een
oud mannetje met een viool. Of het moment dat de verpleegster dan
eindelijk van kleren wisselt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten