vrijdag 14 juni 2013

Elena

Een tijdje is dit een gestileerde film over de nieuwe Russische rijken. Die zie je niet zo vaak. (Oostblok-films blijven toch vaak over ellende gaan.) Alleen daarom is het interessant. De repetitieve handelingen van een respectvol maar sleets huwelijk. Man in dikke Audi naar de sportclub, vrouw dwalend door hun fenomenale penthouse-appartement. Uitstekend 'duur' in beeld gebracht, wat je kan verwachten bij Zyagintsev. (Bekend van The Return, en met ook hier weer een voorkeur voor blauwige tinten.) Toegegeven, de eerste echt memorabele scene vindt toch weer plaats in armoede, als housewife Elena haar zoon opzoekt. (Zie plaatje.) Hoewel de jongen dus géén zoon is van haar nieuwe rijke echtgenoot is het contrast zeer, zeer pijnlijk. Zoals de hele film nogal zwartgallig over Rusland oordeelt. Als de jongste generatie het slechter doet dan de vorige... Slechter kan het niet gaan met een land eigenlijk... Jeugdige slackers die hun handje ophouden, en wachten tot mama het geld komt brengen. Of papa, want ook de dochter van de rijke man doet in één van de meest cynische scenes van het filmjaar hetzelfde. 'De dingen die men doet voor geld', merkt het verwende kind kwaadaardig schertsend op. Met de introductie van armoede voel je de wending aankomen (dit gaat botsen). Maar de manier waarop dat gebeurt lag me teveel voor de hand. Het huwelijk van Elena met de rijke man blijkt relatief jong, wat haar acties weliswaar verklaarbaarder maakt, maar ook het mooie eerste kwart in retrospectief om zeep helpt.

Geen opmerkingen: