Diederik S. en honderden
van die Temptation Island-achtige tv-programma's hadden het al bewezen;
als je twee stelletjes bij elkaar zet in een 'afgesloten ruimte', en er
verstrijkt een (se)x-factor aan tijd, zullen de stelletjes 'geswitcht' zijn. Gedeeltelijk
uit verveling, of teleurstelling, en de andere partij doet dan 'ook maar mee' uit wraak. Zie hier wat gebeurt in het Noorse Sykt Lykkelig. In de film
lijkt de wereld buiten de twee paartjes niet te bestaan (van baan of
school zien we niets) en ook de rest van het dorpje bestaat enkel als
het kwartet sámen naar de koor-repetities gaat. Ja, weer een koor, toch
iets te snel in een Scandi-film na
As It Is in Heaven. En dan zwijg ik
nog over het barbershop-groepje dat tussendoor commentaar geeft. De
personages (en de moeizame seks) zijn echter best boeiend. Het
hoofdpersonage is een Georgina Verbaan-soapy-achtige vrouw die bijna uit
elkaar barst van onzekerheid.. Zelfs haar zoon heeft zich met pa tegen
haar gekeerd. Pa lijkt op Matt Damon met snor, en bewijst vooral dat
Damon eens een keer 'patient 0' in een grote aids-film moet spelen.
Het nieuw gearriveerde duo komt uit
Denemarken en bestaat uit een softe kerel, een Afrikaans adoptie-kind
(voor het racisme-sub-plotje en subsidie-potje) én een harde, bebrilde
zakenvrouw die net een affaire heeft gehad. Wetenschappelijke artikelen
die zelfs Diederik S. niet gaat schrijven: 'the depiction of female masturbation in cinema'. My gut feeling zegt dat masturbatie in film sowieso tot 'betrapt
worden' leidt, en vaak naar overspel. Alsof het per se een teken van een slecht seksleven is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten