Argo

'The ship has turned.' Zou het ooit gaan gebeuren? Een verandering in de Amerikaanse buitenlandse politiek. Voorlopig blijft het bij scherven opruimen. Argo ontkent niet dat de Iraanse 'toestanden', voor een fiks deel ook aan het Westen zijn te wijten. Zo'n ambassadegijzeling! Eigen schuld, obesitas bult. Tegelijkertijd is Argo wel gewoon een goed nieuws-verhaaltje. Soms doen 'we' wel wat goed. En met 'we' bedoel ik Hollywood, want dit is de Droomfabriek in Actie. (Zonder Wendy van Dijk...) Even maf als The Man Who Stare at Goats, maar mét resultaat. Regisseur Ben Affleck speelt zelf de hoofdrol als CIA-agent die een plannetje moet bedenken om wat Amerikanen Teheran uit te krijgen. Zijn 'pitch' zou in een slechte b-film niet misstaan. En dat is precies wat het is. Voor de geloofwaardigheid trommelt de agent niemand minder dan John Goodman op, die altijd wel een komische 'fix' in huis heeft. Mede dankzij aangever Alan Arkin krijgt de film zo een schizofrene lolligheid. Spanning en meligheid wisselen elkaar af. Als je er lang over nadenkt is het wel een beetje kwetsend. Een hele Iraanse revolutie gemarginaliseerd tot een kekke stunt. Maar Hollywood zou Hollywood niet zijn als het wel allemaal perfect getimed én gekaderd over de groene loper wordt uitgerold. Op de achtergrond figureren de (bekende) Iraanse koppen, zoals Rafi Pitts himself.