'L'équipe, c'est moi.' Ik
denk dat Kassovitz voor de opnamen van start gingen eerst wat 'olietoeters'
heeft rond laten gaan, om vervolgens het plot dánsend uit te leggen.
Iedereen heeft er op een soort stoned-melige manier zin in hier.
Tatataaaa schettert het kopert in het intro, waarna we richting de Alpen
afdalen. Een bewuste crash, in film noir land. Les Rivieres Pourpres is
expres slecht, en daarmee de Franse tegenhanger van Shutter Island.
Alle ingrediënten die je al véél te vaak in noirs hebt gezien, zijn
aanwezig. Van de femme fatale tot de nazi. Hoofdrolspelers zijn Reno en
Cassel, die aanvankelijk afzonderlijk een stinkend zaakje op het spoor
komen. Dat Cassel het nog kan ruiken is een wonder, want hij paft dus
letterlijk 'du shit' weg. Zijn nieuwe Franse dorpsagent-collegaatjes
zijn lichtelijk verbijsterd. En dan hebben ze zijn Tekken-vechtmoves nog
niet meegekregen. Reno houdt het op een licht geamuseerde grijns,
terwijl hij als inspecteur Nieman(d)s door de stralende wintersneeuw
sjokt. Zei ik sneeuw? In één van de latere scenes zitten we plots midden
in een herfstige onweersbui. Fuck de logica. Het moordpuzzeltje ga ik
maar niet samenvatten. Ge moet gewoon grinniken om de lol van een
gymnasium-achtig rijkeluiscollege (is altijd fout hè, Sparta-style!) én
het feit dat Kassovitz zelfs een atletiekbaan nog op correcte wijze weet
te benutten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten