donderdag 30 juli 2015
The Brood
De
vlekken en de gekte. Dokter Cronenberg stelt de diagnose. Messcherp
natuurlijk. En zijn tijd weer eens ver vooruit. Zo'n spiritueel
therapeutisch centrum, poeh. Obsessies van, voor en mét kinderen.
Familieledematen. Gestalttherapie wordt hier 'psychosomatics'
genoemd, en heeft een paar gruwelijke bijeffecten. Externaliseer die
'fear' (en die woede niet te vergeten). 'Will you be my daddy?' De
therapeutgoeroe is een gladjakker met acteertalenten. Het mooie is, hoe
fucked up ook, op een bepaalde manier lijkt het wel te werken. Maar of
je dat moet willen? Ook een braaf vadertje praat inmiddels al tegen
zichzelf: 'You got involved with a woman who married you for your
sanity, hoping it would rub off. Instead, it started to work the other
way.' Art Hindle gets his freak on, in een queeste om dochterlief
uit de echtscheiding te redden. Hij ontmoet onder meer een smeuïge kerel
die een geheel eigen variant van de Cesar therapie heeft ontwikkeld. De
handdoek om diens nek zit er niet voor niets, en leidt óók af van de
comb-over. Het basisschooljuffie 'sport' op haar beurt een leuk Berlijns
kapseltje. Zij probéért nog te ontsnappen. De Canadese kindjes in het
omineuze winterlandschap zijn onherkenbaar dik ingepakt. Ook dat biedt
onvermoede mogelijkheden. Echt scheiden is echt afscheiden. De abortus
van Don't Look Now. Walgelijk goed.
Labels:
David Cronenberg,
films uit de jaren '70
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten