'Never
met a girl like you before.' Ik had het verhaal ooit al eens in een
krantenartikel gelezen. Na een zware hersenbloeding kon Edwyn Collins
nog maar twee dingen zeggen. 'Grace' en 'The Possibilities Are Endless.'
Deze docu biedt de achtergrond van die anekdote. Om met de titel te
beginnen, dat is de zeer fraaie conclusie van de 'film in de f ilm'. Het
Ma(lick)stromende eerste deel vormt eigenlijk een perfect afgerond
geheel. Geen talking heads, slechts flarden van gesprekken, vervaagde
herinneringen, en het gevoel te verzuipen. Kortom, de poel waarin je
wegzinkt als je 'brain' het opgeeft. In het Schots van Grace klinkt
'brain' trouwens meer als 'dream', wat iets toepasselijks metafysisch
magisch heeft. Daarmee zijn we bij de echtgenote belandt. De kordate
vrouw die Collins nóóit zou vergeten. Terecht. Een gewoner doc-uurtje
lang zien we het stel kibbelen, geinen en wankelen. Sámen zíjn. Edwyn
moet alles opnieuw leren, behalve zijn natuurlijke rockstercharme dan!
Ook zijn manke loopje heeft nog iets cools. Maar of ie ooit aan dat
drijfzand had kunnen ontsnappen zonder Grace? Ik denk het niet. Vaak
vind ik dit soort 'gehandicapte geeft zijn leven weer richting'-films
verschrikkelijk irritant: Livestrong, mijn reet. Maar dwalend door het
ruwe Schotse landschap schitteren deze twee bergen van moed inspirerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten