dinsdag 7 juli 2015

Kreuzweg

Een wedstrijdje katholieke versus protestante filmlanden zou zonder problemen door het katholieke blok worden gewonnen. Oostenrijk helpt een bebloed handje. Seidl en Haneke zijn Grote Lijders. Kreuzweg kan met gemak het middendeel van Seidls Paradies trilogie kunnen vervangen. Een navolgingsdevoot meisje legt hier haar eigen kruisweg af. Veertien doodkalm ontsporende hoofdstukken lang. (Ik was verrast dat het er geen twaalf waren trouwens!) Zo wordt het voor de kijker zelfs een catechismus-lesje. (De film begint dan ook met een uitgebreide communie-cursus.) Op zijn weg kwam Jezus nog best wat bekenden tegen. Simon, Veronica en zijn moeder. En om 'mutter' gaat het hier. In het vrome gezinnetje houdt zij het schip standvastig op koers. 'Denk maar niet dat ik het fijn vind dit te doen.' Het arme pubermeisje mag níets. Ondanks die opbloeiende gevoelens voor het echte leven. Haar oplossing? Zorgen dat moeder nóg meer van haar houdt. Nóg religieuzer worden. Het kost weinig moeite dit als kritiek op religie in zijn algemeenheid te zien. Het is nooit genoeg. Je kunt nooit voldoen aan goddelijke maatstaven. Kreuzweg toont deze les in compleet alledaagse vignetten uit een puberleven. De gymzaal, de schoolbibliotheek en... thuis aan de broodmaaltijd. Een au pair mag de Schweißtuch aanreiken. Nagelbijten...

Geen opmerkingen: