woensdag 15 juli 2015

Possession

Ware Eternal Sunshine of the Spotless Mind een Kafkaeske nachtmerrie, onder regie van David Cronenberg, dán (en alleen dán) kreeg je deze film voor de kiezen. En 'voor de kiezen' is een understatement. Je bek valt echt wel open! In de eerste plaats dankzij Isabelle Adjani. Ik lees net een boek van Balzac waar een Parijse dame omschreven wordt 'als een schoonheid waarvoor je je laat vierendelen.' Dat is het effect dat Adjani hier ook heeft. Lelieblank en bloedlink. En schreeuwen dat ze kan! Gaandeweg almaar maar vocaler, maar in de beginfase – wanneer haar kreten nog iets verbaals hebben – is het gewoon pure black metal. Een ijselijke grunt. 'You disguuuuuust me!' Adjani raakt van het padje als zij en haar man (de gedistingeerde Engelse spion Sam Neill) 'besluiten' te scheiden. Beiden blijken maar 'matig' tegen die beslissing te kunnen. Een kwartiertje lang is de film een vrij normaal relatiedrama (het was verdomme mijn derde break-up film op rij) maar dan gaat het van bám. Ook maar íets verklappen zou de grootse film echt tekort doen. Je moet al die lichaamsappen gewoon tot en met dat money shot over je heen laten stromen. Leuk is anders, en de snufjes religie had Zuwalski achterwege mogen laten, maar bijna elk personage is goor raak. Heinrich de Zen-meester! 'I met a man who loved everything, And he died in a flood of shit.'

Geen opmerkingen: