'Start
nibbling, motherfucker!' Een smeuïge hotelfilm met de Grindhouse-boys.
Altijd een prima locatie voor vorm boven inhoud, ensemble-casts en een
kwartet aan regisseurs. De 'four rooms' worden tot een filmische suite
aaneen gesmeed dankzij een manische rol van Tim Roth. In 'bell hop'
outfit komt hij zo uit een Wes Anderson-film gelopen, en de olijke Mark
Mothersbaugh-soundtrack benadrukt dat alleen maar. Zeker zolang Roth
zwijgt is het genieten van zijn uitzinnige mimiek en stuiterende
Woody-neuroses. Het eerste segment 'bewijst' weer eens een oud
theorietje: met vrouwelijke regisseurs krijg je altijd wat meer sensuele
plaatjes dan gebruikelijk. (Ione Skye: slik.) Het tweede internaliseert
de seks tot een kinky spelletje. Het zijn echter de vedetten van de
film die het nieuwsjaarfeestje in het hotel echt doen ontploffen. Robert
Rodriguez heeft het mooiste Pink Panther-slapstick-shot van de film, en
Antonio Banderas ís the King of Schmier. Ook Tarantino is zijn
gebruikelijke zelf. Een shitload aan filmreferenties en een spervuur aan
fuckin' wauwelige wow-monologen. 'Bellboy!'. (Tarantino legt 'm zelf
uit: 'That's from Quadrophenia'). Iedereen die Four Rooms op een melige
weekendavondje zag, zal het niet nalaten een aansteker op te zoeken. Of –
als het nerd-gehalte wat hoger ligt – een Sega Megadrive met Rambo
III.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten