R100

Ja ja, Japan. Je blijft je verbazen. Zelfs als je inmiddels niets anders (of minder méér) dan waanzin verwacht. R100 is krankzinnig, maar ook krankzinnig lief. Het eerste kwart is zelfs melancholisch te noemen. In sepia-tinten hebben de alledaagse straten en barretjes toch iets van Jeunet. Een filmparadijs. Een mannetje sjokt rond en bestelt een portie sushi. BAM! Een dame in strak leren pakje ruïneert zijn maaltijd. Letterlijk. Ik sla wat stappen over, maar de sushi scene vat de film zo mooi samen. Idioot, grappig, ontregelend. De ogenschijnlijk brave kerel heeft zich bij een Eyes Wide Shut-clubje aangemeld. Daar waar in 'La Ronde' al je gewelddadige dromen uitkomen. Ergo, hij kan elk moment door een stoere dame van jetje krijgen. Regisseur Matsumoto haalt al snel het maximale uit dit eenvoudige idee. En zet dan de turbo aan. Duh! Terwijl de waanzin-meter oploopt scheuren we langs Tarantino, Miike en Under The Skin (er is zelfs een mysterieuze motorrijder) om dan uit te komen bij... Ja, wat eigenlijk? In één seconde kun je inderdáád best een referentie naar Kurosawa, de Power Rangers én Beethoven kwijt. En als (n)iemand er dan nog iets van snapt, speel je de laatste kaart. Meta! 'There's a lot more wrong with this than 'taste.'. En wrong staat dan voor 'good', natuurlijk. De beste grap zet doodleuk een minderjarige in!