Een meisje zo mooi dat
mannen zich als een musical gaan gedragen. Vahina Giocante – wat wil je
trouwens ook met zó'n idiote voornaam – heeft hét. En dan maakt het blijkbaar
geen bal uit of het meisje 14 of 23 is. Negen jaar ná Marie Baie des
Anges speelde ze nog altijd een verleidelijk jong ding, in het nog wat
prachtigere Lila Dat Ca. Dan ben je dus echt bééldschoon. Slechts op één
fout momentje wordt deze nineties-film een soort Jennifer
Lopez-videoclip. De rest van de tijd bewondert regisseur Manual Pradal
haar zoals alleen die deksels broeierige Fransen dat kunnen én durven.
Ze komen overal mee weg. De 'gaze' van de camera wordt een handje
geholpen door een Lavant-manneke, met malle Lavant-skills zoals
krijsende vogels imiteren en... accordeon spelen. Deze buitenstaander is
op zoek naar een 'gun' en moet nodig eens schieten. Hij weet met wat
omwegen Marie's aandacht te trekken. Aanvankelijk is ze meer te
porren voor de Amerikaanse matrozen op de plaatselijke legerbasis aan de
Riviera. Die doen hun uiterste best (inclusief tapdansjes) maar komen
van een koude kermis thuis. Marie speelt liever spelletjes. Jeux
interdits. En dat blijft natuurlijk niet goed gaan... Niet alleen de
(puber)hormonen racen trouwens rond. De fraaie finale zet zelfs de enige
Formule 1-race die er toe doet in. My heart is racing like a pro now.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten