Laten we het op onbedwingbare
cultuurwetenschappelijke nieuwsgierigheid houden. Je kan nooit weten
wanneer het nog eens van pas komt. Er duiken hier ook genoeg obscure
namen op die je enkel met wat kunstgeschiedenis-kennis thuis zult kunnen
brengen. Gniffelen om Eastlake en 'Marc Marietje' Ruskin.
Tegelijkertijd moet ik toegeven dat ik Turner met Constable verwarde!
Hij was toch de man van de gestrande boerenkar? De verwisseling is extra
grappig gezien de enige scene die de twee delen. In een, op typisch
negentiende-eeuws academisch wijze, stampvol gehangen galerie voeren de
beide schilders hun kunstje op. Verzamelaars en critici kijken
verlekkerd toe. Het zijn de jaren dat de 'art craze' onder de nieuwe
rijken losbarstte. Ook daarvan heeft de film een fijn in huis. En toch
is dit een broddelwerk. Mike Leigh onwaardig. Houdt de man eigenlijk wel
van schilderen? De muziek- en toneelfragmentjes doen anders vermoeden.
Ook in de cinematografie zie ik maar weinig voorliefde voor Turners
'zonnepanelen'. Het pijnlijkst is de Klokhuis-hoofdrol van Timothy
Spall. Normaal toch zo betrouwbaar rochelt en reutelt hij zich hier door
de uren. Platter dan een doek. Britten die falen in kostuumdrama, het
kan blijkbaar! Leigh had gewoon een hele film over de schimmelende
huismeid moeten maken. Dáár ligt zijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten