De geur van benzine heb ik altijd vervreemdend
lekker gevonden. En vuur, dat ruikt toch gewoon romantisch? Dus, zó ver is
die Crash-fetisj misschien nog niet eens gezocht. (En níets is ver
gezocht na Sweet Movie...) Er zitten wel meer intrigerend verknipte
gedachten in deze Cronenberg. 'Ik heb zo lang veilig verkeer-propaganda
gezien, dat mijn ongeluk bijna als een opluchting voelde.' Heel raak.
Hoe meer je wordt gewaarschuwd, hoe geiler de kick. Niks neuken zonder
kapotje, gewoon zelf kapot gáán. Sleaze maestro Spader heeft het wel
gezien met die 'office' fucks. Zijn permanent verbaasd kijkende eega
Deborah Unger Kerr neemt ook liever de buitenbocht. In Elias Koteas
vinden ze de juiste man om die verse wonden te doen kloppen. Het eerste
half uur met deze broeierige 'projectleider' is het hoogtepunt van de
film. Van litteken naar Het Lid. Het is ergens ook gewoon een afdaling
in die swingers-hel van The Great Gatsby. De garage. Daar wordt
studiemateriaal geanalyseerd, en begint die o zo belangrijke voorpret.
De eerste re-enactment heeft er dan al ingehakt. De dood van James Dean,
ultiem masculien. In de tweede helft van de film wordt het in
wisselende samenstellingen wippen toch wat vermoeiend. Genoeg
surrealistisch sensuele scenes, zeker, maar ik zat toch te wachten op
wat meer.... mindfucks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten