'You do live very well, don't you?'. Crown mag niet klagen nee. Beetje polo spelen, strandhuisje bouwen, heistje plegen. Alles gaat gemakkelijk. Zelfs de heist, die wat mij betreft nogal ongeloofwaardig overrkomt. De suggestie wordt gewekt dat we hier met minutieus maatwerk te maken hebben, maar als je tijdens de actie nog allerlei gewapende agenten moet verrassen... I don't know. (In het echt zouden die het vast wel op een knallen zetten, natuurlijk.) Is er verder de film niet voor om moeilijk over te doen. Dit is de sixties-klassieker met mooie Tommy Hilfiger-mensen. Luxueus in beeld gebracht. De split screens krijgen soms zelfs wat Mondriaanesk. Hoe cool is dat! Hal Ashby was één van de producers én editors, wat de kwaliteit vast wel kan verklaren. Ster van de film is wat mij betreft niet Steve McQueen – misschien is de film daar toch niet macho genoeg daarvoor – maar een jonge Faye Dunawaye. Speelde die soms altijd slimme vrouwen? Zelfs als blondje. En zo blond als hier had ik ze nog nooit gezien. (En eerlijk gezegde herkende ik ze niet eens...) Er heeft vast wel eens iemand een boek geschreven over 'schaken in films', en dat is de scene die de film maakt. De jaagster en de prooi zetten hun spelletje op het bord voort. McQueen bijt op zijn lip, en Dunayway... Die streelt heel suggestief de loper. Dat is nog eens een openingsrepertoire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten