Colors

Wat een akelig deja vu-gevoel. Zoveel scenes uit Colors kwamen me bekend voor, maar van waar en wanneer dan, homes? Antwoord: The Interrupters... Een recente documentaire over het ghetto. Some things never change. (En wie verwacht ook zoiets, wanneer in Los Angeles 'social housing' als zijnde communistisch wordt wegbezuinigd.) Kennelijk wil men koppig volharden in het creëren van die onderklasse. Al het menselijke is ze vreemd. Spierballenpolitie verwikkelt in een zinloze strijd om drugshandel. Regisseur Dennis Hopper nam met het gestileerde Colors dus al in de jaren '80 een kijkje. Ice-T rapt de titelsong, Sly & Robbie en Herbie Hancock delen ook stevige uppercuts uit. Potentieel geeft Colors een bijzonder intrigerende politieke draai aan het buddy cop thema. Rookie Sean Penn is de rechtse rouwdouwer die er gewoon lekker op los wil staan. Veteraan Duvall is meer van het humane wheelin' en dealin'. Proberen de jongere gasten op het rechte pad te houden, desnoods door een oogje dicht te knijpen. Qua diepgang blijft het echter bij 'potentieel intrigerend'. Misschien spetteren de actiescenes (onder meer in een restaurant) wel iets teveel, want ook de film maakt uiteindelijk de cynische keuze. En dat is zonde. Enkel het sterven van een agent is dan een tragedie. En de schurken – met een schitterende Trinidad Silva – zij zijn West Side Story decor-stukken.