De quarter life crisis ná
Linda Linda Linda... Tamako is klaar met school, en gaat weer bij papa
wonen. Noem 'r Poppa's daughter (in plaats van Momma's Man.) In de
groene buitenwijk gebeurt niks, in pa's heerlijke winkeltje Kofu Sports
komt ook zelden iemand. Eat, Sleep and Read Manga, alles wat Tamako nog
uitvoert. Tot ingehouden ergernis van pa, een uiterst vriendelijke en
correcte kerel in wie ik toch een fatalistische geweldsuitbarsting ging
vermoeden. Maar dat zegt vast meer over mij... In plaats van overkoken,
kóókt hij gewoon. Met de bekende potjes en pannetjes parade die de
Japanse cuisine eigen is. Opgevouwen achter het tafeltje speelt de hele
film zich zo tussen gesmak en stiltes af. Het is bijna Europese
arthouse, maar dan wél met supershots vol vrolijke kleurtjes, en tussen
alle rijst door wat broodnodige korte flitsen leipe Japanse humor. Een
monnik test al niezend en grinnikend wat golf-balletjes, bijvoorbeeld.
Het is lastig aan te geven wat dit alles nu eigenlijk zo aangenaam
maakt, maar dat is het zeker. Niks afstandelijkheid, ik wilde er gewoon
bij kruipen... Tamako is absoluut een verwend nest, maar o zo aaibaar.
En pa wil het allemaal zó goed doen. Toch is er een 'derde' nodig om de
waarheid te zeggen. Zoals dat gaat. En dat Tamako de buitenstaander zélf
opzoekt geeft hoop dat ze haar zelfgezochte winterslaap in het moratorium zal verlaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten