Maidan

'Vreemden zullen me naar het graf dragen.' Qua nieuwswaarde dé film van 2014. Het was het jaar van verdeeld Oekraïne immers. Ironisch genoeg werd dit project van Loznitsa (My Joy) gefinancierd met geld uit het Nederlands Filmfonds. Dat zal toch wel vóór die vliegramp zijn geregeld. Alhoewel, als je ziet hoe snel dingen kunnen gaan. Het is nog maar van november 2013 geleden dat demonstranten op het Maidan-plan gingen staan, om het vertrek van de Janoekovitsj-oligarchie te eisen. In die beginfase (die ongeveer tot februari duurde) lijkt het nog een soort demonstreren 2.0. Het is allemaal tiptop geregeld. De EHBO staat klaar, de soep gaat rond, er wordt gezongen, en er zijn grote schermen zodat iedereen het podium goed kan zien. Het is bíjna een festival. Inclusief 'zomerhit'. En nu allemaal: 'Vitya, ciao ciao ciao!' Lozhnitsa filmt het allemaal uiterst rustig. De vignetten zijn Where's Waldo-zoekplaatjes. Spot het bijzondere moment zelf. Het werkt goed. Een man met een zeis, iemand die rustig een broodje eet, een ijdele muzikant, discussiërende oudjes. En na een tijdje herken je sommige mensen uit eerdere shots. Vervolgens ontploft de nationalistische cocktail finaal. Het inferno van Kiev. Lozhitsa verandert doodleuk niet van tactiek. Zijn vaste hand doet bibberen. Het is minstens zo spannend als geopolitiek eng is. En de gewone man, hij werd vermalen.