De 'Bratislaafse' lente,
ze bestond. Zo kunnen we een vlaggetje in filmland Slowakije zetten.
Ook al was het hier nog niet onafhankelijk. (Er wordt wel opvallend veel
met eigen vlaggetjes gezwaaid.) Ik keek toevallig laatst met 'my old
man' wat dia's uit de jaren 70, toen hij in zijn Renaultje door
Tsjechoslowakije karde. Het was een grote grauwe bende. Sjofele mensen,
rijen voor de winkels. De bekende blokkendoos-flats. Alle aanwezige
lokale kleurtjes zaten waarschijnlijk in die éne cinemagische lente
samengepropt. Daarna waren ze op. Birds, Orphans and Fools barst dus wél
uit elkaar van de psychedelica. Vooral de weelderige
smalfilm-nostalgische beelden maken de film de moeite waard. Van enkel
vrolijkheid is overigens zeker geen sprake. Ergens tussen het gefladder van
parkietjes en danspartijtjes van Loenatik-gekken gaapt een Black
Moon-achtige krater van ongemak. Duistere seksualiteit, duister
verleden. Trauma's van fascisten en communisten. Een land vol wezen met
de kinderen aan de strop. Het wildebras acteren verwordt tot een manie.
Als hoofdmoot fungeert een Jules et Jim-achtige driehoeksverhouding.
Hier met een Paul McCartney-achtige rockster-kerel, zijn nerdy kompaan,
én het beste Slowaakse Jean Seberg-meisje dat ze konden vinden. Lief met
schrammetjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten