maandag 6 juli 2015

Magic Magic

Horror. Niks voor mij. En dan is dit er nog eentje uit de psychologische hoek. Het zijn vooral de clichés die me tegenstaan, terwijl ik die in een genre als de western juist zo fijn en vertrouwd vind. In Magic Magic heeft iemand het licht uitgedaan. Binnenshuis zie je niks. En buiten ('s nachts, natuurlijk!) minder dan dat. Typisch horror is ook de bedorven seksualiteit. Seks is geen geluk, maar bloedlink, zoals een abortus, en als toppunt een homo in de kast, waar iedereen doodnerveus van wordt. Michael Cera's personage is in elk geval consequent irritant. Magic Magic kán best dapper zijn. Er zijn een paar mooie 'cuts' (no pun intended) en het hoofdpersonage is fijn. Juno Temple speelt een Amerikaans meisje dat met haar nichtje en wat lokalo's naar het zuiden van Chili reist. Haar nichtje laat haar al snel in de steek. Waarmee ze met die weirde Chilenen zit opgezadeld! Na een helft lang omineuze nikserigheid en plagerijtjes breekt het arme kind. 'I can't sleep and... my phone doesn't even work!'. De wending van buiten naar binnen (waar komt het gevaar nou vandaan?) is niet onaardig. Maar juist dán zet de film in op ietwat meer 'actie'. Chili is zeker geen verkeerde plek voor The Wicker Man. Romantisch exotisme en exorcisme in een modern jasje.

Geen opmerkingen: