Schandalig eigenlijk, dat ik
nog maar zo weinig films van Bill Forsyth heb gezien. Local Hero is
nota bene het 'lock screen' van mijn smartphone... Gregory's Girl is een
ander meesterwerkje, en That Sinking Feeling is er één uit hetzelfde
Glasgowse straatje. (Ook al grapt de film: 'any similarity to a any real
town called Glasgow is purely coincendental.') Het zijn de jaren '70, en
langharig tuig verveelt zich in de modderige metropool. Geen banen,
enkel gesloeber. 'There must be something more to life than suicide.'
Nadat ook de laatste uitweg – 'I tried to drown myself in cornflakes and
milk' – op niets is uitgelopen verzamelt een Nick Drake-schoffie (met
doordringende Huntelaar-blik) een team om zich heen. Laten we een heist
plegen. Eén teamlid is meteen enthousiast. 'Kunnen we ons dan als
vrouwen verkleden?' De voorbereidingen zijn heerlijk minutieus. De
humor is gortdroog. (Het type dat nog beter in het Fins van Kaurismaki
zou werken, al is het Schots ook geen straf.) Van de malle heist blijft
vooral de enthousiaste drag queen bij. Hij en een maat moeten samen de
nachtwaker bezig houden. Die valt prompt voor de jongen die helemáál
niet zo had uitgekeken naar het verkleedpartijtje. Het beteuterde
gezicht van de fanatieke queen is onbetaalbaar. Gelukkig krijgt hij wél
complimentjes van de teammaten. Zó klopt het warme hart van Forsyth.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten