Cool
verhaal natuurlijk. Welshman Gareth Evans (van zichzelf al een exoot)
die in Indonesië (een filmland van geen belang) de lokale
kung fu-variant naar het witte doek brengt, om vervolgens door Amerika
te worden opgepikt. En dat met een miljoentje budget. Het valt niet aan The
Raid af te zien, al is de locatie beperkt (één pakhuis) en zijn lang
niet alle vuistslagen raak. (Ook al klinkt er dan wél een 'kablam'-geluid!)
Geeft niets, de film is toch al een soort
Natural Born Killers-geweldsballet. Een recordaantal mensen wordt hier door het hoofd
geschoten. Het zou met niet verbazen als Evans met Hollywood-geld een
filmpje over de Mexicaanse drugsoorlog gaat maken. The Raid is verder
een soort Streets of Rage meets Prince of Persia. Van verdieping naar
verdieping. Matten, matten, matten. Ook in de nek, de Tielman Brothers
gaan hier los! Mijn ondertiteling was kloterig, dus ik dacht ik lees
even de uitgebreide samenvatting op Wikipedia. Snapte ik er stiekem nog steeds geen bal van... Ach, wat doet het ertoe. Een
Tropa de Elite-groepje dat één voor eén het loodje legt. De corrupte baas. De verloren broer. De zwangere
vrouw thuis. De bekende elementen. Ik had wel graag een andere
soundtrack gehoord, die bigbeat-klappen horen we in dit soort films nu
al sinds The Matrix.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten