Ik
had de film gewoon Marcy May genoemd, het is tenslotte de erfenis
van de nieuwe naam waarmee de jonge
Wendy (van Lucy)-achtige vrouw worstelt. Misschien wil de film de kijker expres verwarren; net
zoals dat lukt met de intuïtieve soms wat chaotische flashbacks,
waarvan een gedeelte ook nog 'delusional' zóu kunnen zijn. Het maakt de
film soms rommelig, maar zeker niet minder intrigerend en sfeervol.
Elizabeth Olsen (ja een zusje van de roddelpers-twins) is prima als de
dolende ziel die na jaren weer contact opneemt met haar oudere zuster.
Zuslief houdt vakantie met haar echtgenoot in een peperduur 'rental
home', en zoveel luxe is het jonge meisje helemaal ontwend. En dat je
niet naakt in het nabijgelegen meer springt gaat er ook lastig in. De
twee 'levensstijlen' botsen dus frontaal, en de vonken lijken eerst van
het erotische soort. Maar in de flashbacks zien we de sfeer al steeds
grimmiger worden. Het lijkt zo 'vrij', wonen in een soort hippiegroep,
maar waarom is er dan toch altijd een man die de despoot speelt? Die rol is
hier voor een van mijn favoriete karakter acteurs John Hawkes (
Winter's Bone) die weer een stapje richting die Oscar zet. Het zal wel voor een
andere keer zijn, daarvoor gaat deze film teveel over de twee zussen. En
terecht, want ook Sarah Paulson is erg sterk als de Nicole
Kidman-achtige vrouw die haar ogenschijnlijk zo kalme leventje door een emotionele tornado uit elkaar ziet vallen. Ik vond het
jammer dat in de tweede helft de psychologische problemen agressief
geconcretiseerd werden (Sektes! Manson!). Maar het open einde is wel
fantastisch, en volledig in lijn met de heersende verwarring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten