The Inbetweeners –
tevens tv-serie - is een soort Costa, met dit verschil dat de (zogenaamde)
youngsters als ze hier een 'propper' proberen te versieren klappen
krijgen. Het eindresultaat, na een hele film afzien, is echter hetzelfde;
iedereen ontmaagd, en een fikse drankrekening. Dan kun je nog zo
ironisch doen, en personages opvoeren die naar 'uni' gaan, de diepgang
gaat niet verder dan een 'shotglaasje'. Ik vraag me altijd af of dit
soort films gewoon twintig jaar nostalgie nodig hebben; dat je in 2030 ineens wel zoiets hebt van 'awww'. Griekse eilanden, pompende
house, en 'die en die' kledingstijl. Of waren die films van John Hughes
écht beter. (Niemand zal beweren dat ook die niet vol clichés zitten.)
In The Inbetweeners hebben we de dikke nerd, de jongen met
liefdesverdriet, de seksueel geobsedeerde, én een lange domme slungel. De
laatste líjkt in elk geval nog op een stuk of vier gasten die ik gedurende de
middelbare kende. De nerd doet de voice-over en wordt vanzelfsprekend
verliefd op het allermooiste meisje. Zoiets kan niet zonder resultaat
blijven, al komt zij niet verder dan 'I like you'. In de zijlijn nog een
Joran van der Sloot-bad guy, zonde dat die niet werd vergezeld door wat
'locals' als back-up.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten