De lp-bakken hebben
altijd mijn aandacht in kringloopwinkels, of op marktjes. Maar een lp
van Liberace... Nooit gezien. Is hij al vergeten? Of was hij altijd bekender als flamboyant typetje dan als muzikant. Behind The
Candelabra zou wel eens Paul Haenens favoriete film van het jaar kunnen
zijn. Extravagante malligheid, met een zeurend stemmetje. Rob Lowe als
pillenpusher! 'There are no studies that prove these pills are
addictive. By the way you look great', zegt ie tegen een tot over zijn
(nieuwe?) oren verslaafde Matt Damon. Damon is ingepalmd door Liberace,
die hem wel heel fanatiek tot zijn protegé kneedt. Het zou tragisch
kunnen (en moeten) zijn, maar dat wordt het toch nergens, op het
geweldige Faustiaanse einde na. Ook daarvoor is de palacial kitsch al
kil en extreem. En Damon is misschien wat te oud. In werkelijkheid was
zijn personage jáááren jonger, wat zijn aanhankelijkheid toch wat beter
verklaart. Nu is het een combinatie van opportunisme en verveling.
Ondanks geniale shots van een belipstickte Damon in chauffeurspakkies
blijf je de, eh, steracteur zien. Het is net zoiets als een gehandicapte
spelen... Zogenaamd dapper. Michael Douglas haalt wel alles uit de kast
en is zeer overtuigend als de geflipte veteraan-entertainer. 'Good
morning', zegt hij verlekkerd na het eerste avondje samen in bed. 'Look
who's up...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten