Soms lijkt het alsof het leven
der 'rijken' altijd hetzelfde is. Veel coke, veel titties, maar in alle
decadentie ook uiterst vervelend en depressief. Zou dat nou echt waar
zijn, of gewoon een beeld dat film graag oproepen om ons poor suckers
wat beter te laten voelen. Niettemin eindigde ook een van de rijkste
mannen van Groot-Brittannië als kluizenaar. Daaraan besteedt Michael
Winterbottom echter geen aandacht – misschien vond hij dát ook een cliché –
maar aan de coke en titties méér dan voldoende. In een wazige en futloze
vertelstructuur leren we zo pornoboer Paul Raymond kennen. Vertolkt
door Steve Coogan is hij toch vooral gewoon Steve Coogan. Inclusief
imitaties. Winterbottom laat Coogan zo in zijn comfort zone zitten... Te
makkelijk. Het eerste uur is gevuld met orgies en fotosessies voor
mannenmagazines. Raymond beleeft wat akkefietjes met familie uit het
verleden, en langzamerhand dringt zich een dochter (een prima Imogen
Poots) op de voorgrond. Als er iets van potentie in de film aanwezig is,
is het in die relatie, maar Winterbottom ruilt de witte lijntjes te
laat in voor een goed verhaallijntje. Het laatste half uur is heys geen
onaardig melodrama, maar bepaald geen
Boogie Nights.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten