Sightseers

'Traditiegetrouw' beginnen we de tweede helft van het filmjaar met een matige Britse film. Tyrannosaur deed me vorig jaar op een paar momentjes na weinig, Sightseers is nog een stukje flauwer. Het is een soort Borat meets Tarantino aanrecht-drama, waarbij ik er niet uitkwam of dit nou een pikzwarte komedie moest zijn, of toch ietwat serieus was bedoeld. Ben Wheatley begint hier weer met wat Wicker Man-motiefjes te goochelen, zoals hij in het veel betere Kill List al had gedaan. In Sightseers zijn de sjamanen en plotse mysterieuze beelden echter overbodig. Dit was beter een sneue film over twee losers die uit kamperen gaan geweest. De caravan als moordwapen vormt het begin van de waanzin. (Zouden ze de kar werkelijk na één dagje op het bureau weer vrijgeven?) Het tweetal zet in elk geval 'doodgemoedereerd' de vakantie langs sullige musea voort. Alles staat of valt toch met de vrouwelijke helft van het tweetal. Alice Lowe's getormenteerde domme konijntjes-blik werkt lange tijd goed, maar als haar potentieel dramatische personage in de loop van de anderhalf uur maar een Toren C-typetje blíjft stort de film definitief in. Zelfs de hippie-kampeerder met zijn cocon-prototype heeft meer mens in zich.