Films
die zich op de fabrieksvloer afspelen zijn altijd fijn.
Ruby in Paradise was eerder dit jaar weer een mooi voorbeeld. Het Zweedse Eat
Sleep Die is een stuk grauwer en durft het aan om het hoofdpersonage
realistisch simpel te laten zijn. Klinkt een beetje grof, maar in
werkelijkheid hoef je nu eenmaal geen poëtische gedachten van de mensen in de
'assembly line' te verwachten. Raša pakt rucola in dozen, en weet
precies 175 gram af te wegen, zoals ze later als een van haar
kwaliteiten omschrijft. Het jonge meisje is geliefd in de fabriek,
stuiterend van energie. Thuis houdt paps van haar, en de twee
Montenegrijnse immigranten lijken het ondanks de armoe samen prima te hebben.
Eten en slapen, dat zijn de hoofdzaken. Maar doodgaan komt een mespuntje
dichterbij als het meisje wordt ontslagen. Plots is er schrijnende
eenzaamheid. De collega's van de fabriek denken aan hun eigen hachje en
interesseren zich niet meer voor hun lunchkompaan. Het meisje dondert in
het Zweedse vangnet, een re-integratie praatgroep. Heel modern, maar
als gezegd, op zo'n meta-niveau denkt het meisje helemaal niet. Ze gaat
liever boodschappen inpakken bij de supermarkt, of probeert de kermis
naar haar eigen variant van
Fucking Amal te halen. De kijker is binnen
no time op haar hand. Ik spring voor Raša!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten