Een Saudische film, da's nieuw. Dat het
zomaar kan! En dan gaat het verhaal ook nog over een recalcitrant meisje
met een eigen willetje. 'We mochten willen dat jij verlegen was',
verzucht haar soapster-schone moeder. Wadjda is een lief en modern
sprookje, waarin bittere en hilarische momenten soepeltjes worden
afgewisseld. Om met het eerste te beginnen, natuurlijk maakt de film
uitgebreid (en zonder drammen) het punt dat vrouwen in Saudi-Arabië
niets mogen. Niet fietsen bijvoorbeeld. Het Zakmes-element dat het plot
voortdrijft is een 800 Riyaal kostend exemplaar, waar Wadjda van droomt.
Pa kan dat makkelijk betalen, maar besteedt zijn tijd elders. (En als
hij wel thuis is zit ie op een giga flat screen te playstationnen.) Als
de Ali B-achtige tomboy die ze is probeert Wadjda het geld (met
mixtapes!) zelf bij elkaar te hosselen, maar dat gaat toch wel langzaam.
De juf – als de slechte schoonmoeder clichématig 'scherp' – moet ook al
niets van d'r hebben. Dit verandert als 'r een Koran-wedstrijd wordt
aangekondigd. Met een geldprijs. Klinkt als de entree van clichés, maar
het resulteert in de leukste grap van het filmjaar. Ten koste van alles
en iedereen: vrome mensen, Palestijnen en Wadjda zelf. Hartverwarmend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten