Uiterst
rommelige crime-film. Jammer, want het uitgangspunt van The Iceman is
interessant. Een volslagen anonieme huurmoordenaar leeft met zijn gezin
in een rijtjeshuis. Familie noch buren merken blijkbaar iets. Daarvoor
zou je twee verklaringen kunnen bedenken. Ofwel de man is een geniaal
dubbelspel-pleger, ofwel de familie weet het best, maar doet alsof ze
niets doorhebben. De film kiest voor de makkelijkere eerste optie,
zonder daarin te overtuigen. Michael Shannon loopt er door de decennia
continu bij als een schurk. Porno-snor (oké, had iedereen in de
seventies) zonnebrillen, foute kleren, foute kompanen. Je hebt niet de
indruk dat de man zijn best doet om zijn louche bestaan te verbergen.
Juist daarom had de rol van Winona Ryder, als echtgenote, kunnen én moeten
boeien. Helaas. Het pluspunt van de film is de simpele spanning die
Shannons baan met zich meebrengt. Daarin werkt de chaos juist wel. Elk
moment kan er iemand overhoop worden geknald. De dead count is
gigantisch. Al die lijken verhinderen wel het ontstaan van persoonlijke
relaties. De film had beter op één decennium en één kompaan kunnen focussen. Nu hopt Shannon van Liotta, naar een broer, naar een
oude vriend, en blijft elke tegenspeler vrij inwisselbaar. De
uitzondering is Chris Evans. Die rijdt dan ook werkelijk met een
ijscotruck rond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten