Een
Bolaño-verfilming, dat moest gebeuren natuurlijk. Geen Wilde Detectives
– hoe zou dat ook kunnen? – maar een van zijn kleine werkjes: Una
Novelita Lumpen. Il Futuro is het debuut van de Chileens regisseuse
Alicia Scherson. Afgaand op de film is het boekje van Bolaño typisch
literatuur. Veel contemplatie, weinig actie, op de seks na. Maar naakt
wordt in een film al snel exploitatief, en gedachtekronkels zonder plot
wat saai. Il Futuro is zo'n film die vijf minuten voor het einde nog
moet beginnen... Zeker, de teksten zijn af en toe poëtisch raak. Leuk is
een terugkerende vraag. 'Als je iemand zou doden, wie zou dat dan
zijn?' 'Anyone', antwoordt het hoofdpersonage, een Tegan &
Sara-achtige meisje dat haar ouders door een auto-ongeluk is verloren.
'Myself', antwoord Rutger Hauer (jawel!) als de man waar een en ander
wordt verwerkt. Hauer is amusant, op een manier die aan Dennis Hopper in
River's Edge doet denken. Toch is de film beter vóórdat hij verschijnt.
Het meisje en haar broer rommelen thuis rond, verveeld en verward nu ze
wezen zijn. Zusje kijkt gepast wezenloos, de algehele sfeer is
Lynchiaans onwezenlijk. Maar net als de film over hun connectie lijkt te
gaan, arriveren er sportschool-kerels. De actrice leek altijd al te oud
voor de negentien jaar die ze moest voorstellen en de
Sleeping Beauty-achtige wending komt dan ook niet als een verrassing...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten