Ik
heb de halve film aan
My Joy gedacht, de vorige film van regisseur
Sergei Loznitsa. Die kwam de perfectie daar toch wel akelig dichtbij.
Het is nauwelijks te geloven dat die film zo soepel over zowel een
moderne trucker als de Tweede Wereldoorlog kan gaan. In The Fog is een
wat 'gewonere' oorlogsfilm. De film doet wél aan flashbacks, maar deze
verklaren op vrij klassieke wijze hoe de drie hoofdpersonages in hun
situatie zijn belandt. Een bewonderenswaardige parabel-metafysica kan de film echter
wederom niet ontzegd worden. Verlossing, schuld en boete in de mist.
Zeker het eerste half uur is van hoog niveau. Sjokkend richting het
noodlot. De Duitsers die de boel in Belarus overnemen, en dan plots een
'cut' naar twee mannen op een paard. Eentje broeit als Michael Shannon,
de ander een beetje dommig. Aanvankelijk is niet duidelijk wat ze
precies in hun schild voeren en aan welke kant ze staan, maar dat soort
grenzen zijn toch al fluïde. De man die ze met een bezoekje 'vereren'
ziet de bui in elk geval wél hangen en vraagt: 'moet ik een schep
meenemen'. In The Fog is – natuurlijk – geen gewone wraak of
verzetsfilm. En gedurende de film steunen de drie mannen in steeds
wisselende 'constellaties' op elkaar. Soms letterlijk. Met de sfeer zit
het goed, de nazi is creepy, en het einde is raak, en toch bleven de
personages wat 'verstopt'. Nog maar eens een keer opnieuw kijken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten