Klassieke
Engelse spookhuisfilm, zo gotisch als wat. Dankzij Truman Capote
vertoont de film ook Faulkneriaanse trekjes. Het zuiden van Engeland
wordt zo haast het zuiden van de States. To Kill A Mockingbird de
Freudiaanse horror-versie. Deborah Kerr (een 'repressed' vicar's
daughter) gaat op een estate werken. Behoudens een huishoudster en de
twee kids is het er leeg. Or is it? Al meteen ziet de gouvernante een
man op het dak staan, in een fraai shot dat
The Game later nog eens
leende. Kerr begint te puzzelen – en doet dat wel heel expliciet met een
hoop expositie – en vermoedt al snel dat de kinderen iets met
de geestverschijningen te maken hebben. Bevlekte onschuld, zullen we
maar zeggen, want The Innocents is voor een sixties-film eigenlijk behoorlijk
erotisch en gewaagd. Kate Bush schreef er nog eens een liedje over. (The
Infant Kiss...) The Innocents is eerder tragisch dan spannend, en af en
toe wel wat rommelig. Maar de etherische, bijna doorzichtige sfeer van
het huis is knap gedaan. En de regressietherapie is indringend. De arme
gouvernante probeert dapper een traumaverwerkingsessie te organiseren,
maar gaat dit uiteindelijk niet gewoon over haar eigen angsten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten