Stierenvechten en Zwarte
Piet zijn vast de meest omstreden West-Europese folkflore-feestjes. Een
zwijgende film over de pieterbaas, zou er een Nederlandse regisseur voor
te vinden zijn? Combineer het met een ode aan
The Jazz Singer, en het
zou zomaar kunnen werken... Toevalligerwijs Blancanieves in één jaar met
The Artist gezien en de twee ontlopen elkaar nauwelijks. Blancanieves neemt
het genre net wat serieuzer, The Artist is wel érg nostalgisch gestemd.
Blancanieves lijkt werkelijk uit 1929 afkomstig. Een
meisje groeit op zonder haar vader te kennen, want die zit vast op de
bovenste verdieping. Daar mag het kind niet komen van Boze Stiefmoeder.
Een geweldig vileine rol, zelfs zonder spiegel. (Al zou je de
glamourfotografen die de knappe dame komen bewonderen als een 'moderne'
metafoor kunnen zien.) De jeugd van het meisje duurt wel wat lang – zo
moet er flamenco worden gedanst en op een haan worden 'gejaagd'... –
maar geduld wordt beloond, niet in de laatste plaats omdat Sneeuwwitje
dan het uiterlijk van een nineties-icoon heeft gekregen! De dwergen
komen dan weer recht uit de wereld van Fellini. Terug in de arena leert
de kijker waar dat zwaaien met witte zakdoekjes vandaan komt. Het
mooiste shot is voor de stiefmoeder, als we even dóór haar voile naar de
wereld kijken. Opmaat voor een geweldig slot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten