De Roma, ze
hebben het overal lastig, maar Hongarije is zo'n beetje hun minst
geschikte thuisland. Rare pseudo-fascistische groeperingen (en politici)
zetten er de toon... Maar ja, hoe kom je weg uit de spiraal van
armoede, haat en criminaliteit. Just the Wind is typische arthouse-fictie, dus
haast documentair kalm. We volgen de leden van een Roma gezinnetje. Ma
werkt hondenbaantjes, zoonlief is hangjongere (en steelt poederkoffie,
'the licking kind') en het dochtertje is een in en in goed mens. Ze
bekommert zich in tedere scenes om een verwaarloosd buurmeisje, ontwerpt
tatoeages voor de lokale goths, en skypet met papa (die naar Canada is
verhuisd, hopende dat zijn familie hem ooit nog achterna kan reizen).
Simpele scenes kunnen heel pijnlijk zijn. Het Roma-meisje komt bewust
vroeg op school om haar mobieltje op te kunnen laden. (Natuurlijk wordt
ze betrapt door de leraar.) Met haar veel te diepe decolleté vrees je
elk moment dat iemand zich aan haar gaat vergrijpen. Op bescherming van
agenten hoeven de Roma ook niet te rekenen. Wat eerst nog een film met
een soort Italiaanse sentimentele hoop lijkt te worden, wordt zo almaar
bitterder. Voor je kijken doorlopen, lijkt het devies van de hele
familie. Grimmig doorstappend op weg naar iets beters. Maar is er wel
een weg?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten