'There's only two things
I've ever wanted to be: A gardener or a burglar. Both of them nice,
quiet occupations', aldus het corpulente baasje dat in dit psychologisch
melodrama voor wat aardige comic relief-momentjes zorgt. 'Wat een
opmerkelijk mens ben ik toch!', zegt hij als hij de oplossing van de
breinpuzzel heeft geleverd. Een beetje jammer dat het slachtoffer in
kwestie (een door haar echtgenoot geterroriseerde dame) er zelf niet
zoveel aan bijdraagt. Hooguit een Stockholm Syndroompje. Ik probeer te
titel de bedenken van een Freudiaanse film over een medaillon (o.i.d.)
maar kom er nog niet op. Gaslight heeft er in elk geval veel van weg.
Diamanten zijn hier het leitmotiv, en Scarlett Street (om een andere
verwante film te noemen) heet hier Pilmico Square. Aan dat plein is een
buitenlander ('but respectable') komen wonen met zijn rijke echtgenote.
Anton Walbrook speelt de slechte echtgenoot met een
venijnig plezier. De film is te goedmoedig om het echt spannend te laten
worden, maar Walbrooks psychologische spelletjes zijn behoorlijk
indringend. Echtgenote Wynyard flipt authentiek, al had ik nog wel wat
meer spiegelende shots willen zien. (Op een gegeven moment staart ze in
verbijstering naar de reflectie van zichzelf.) Gelukkig, die filmtitel
schiet me toch alsnog te binnen:
The Locket, eveneens
pseudo-kleptomanisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten