Je
meta-documentaire eindigen met groepsdiscussie, laat dat maar aan Edgar
Morin over. De Franse socioloog maakte deze cinema verité-film samen
met Jean Rouch. De twee viezige mannetjes duiken zelf veelvuldig op om
het 'experiment' in goede banen te leiden. Begin sixties was een
handzame camera iets nieuws, en zijn de norse Parijzenaars nog niet
gewend aan straatinterviews. 'Bent u gelukkig?' De scenes in de fabriek
behoren tot de mooiste. Renault is echt nog een lage lonen-locatie, maar
voor een uitgebreide lunch hebben die Fransen altijd tijd. Gaandeweg
focussen Rouch en Morin op een handjevol mensen. Een Amy
Winehouse-achtige drama queen steelt de show. Een joodse vrouw houdt een
beroemde monoloog over haar oorlogservaringen. Pijnlijk zijn de scenes
met Landry. De donkere kerel wordt als een soort Afro-Kuifje in Europa
getoond. Maar er zijn al zóveel misstanden om te bediscussiëren: de
uitbuiting van arbeiders bijvoorbeeld. Later zitten de donkere
jongemannen met de joodse vrouw en de crew aan tafel. 'Weten jullie wat
dat nummer op d'r arm is?'... De film verscheen trouwens in 1961 in
Cannes, het jaar dat de Vichy-nazi Papon zijn Parijse politietroepen een
slachtpartij onder demonstranten liet aanrichten. De lijken werden in
de Seine gedumpt. Andere Tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten