'Stuur
het filmpje maar naar James Joyce.' Het wordt nog eens wat met de
Nederlandse cinema. Yorick van Wageningen heeft zichzelf in Hollywood
heruitgevonden als vetklepperige bad guy, en gaat hier los in een
Tarantino-mozaïek. De Wederopstanding probeert heel ambitieus wel net
iets meer dan geweld te zijn. Daarover zo, want de beste scenes zijn
toch voor Van Wageningen als het gangsterbaasje in de
'securitybusiness'. 'Is er nog kroepoek?' vraagt een kompaan, 'Nee',
zegt Van Wageningen terwijl het het laatste stukje in de mond propt. De
loan sharks zien eruit als Peter Pan Speedrock-fans. Tijdens een klusje
volgt die opmerking over James Joyce, wat naast een toepasselijke
literaire verwijzing ook gewoon de naam van de oppergangster is. Jeroen
Willems (RIP) mag de man in één scene met een rant over parkietjes (!)
smakelijk neerzetten. Naast de maffiose ontwikkelingen (onder meer op
een soort Sensation White) zien we in de schaduw van het verhaal een
donkere asielzoeker. Hier heeft de film het lastiger. De Wolkenatlas komt
niet echt van de grond, zeg maar. Ik hoopte dat de jongen als een soort
voodoo-schaduw van de gangster zijn 'goede' herboren kant zou moeten
voorstellen. In een droom komt dat idee even dichtbij. De latere
vervlechting van het verhaal is wat moeizaam. Klein minpuntje, in
een verder ontzettend toffe graphic novel verfilming (
Taste of Tea-style!). Of
zoals een gangster zegt. 'Ik weet goeie cinema te waarderen ja.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten