Goed begin van mijn filmjaar, zeg.
Después de Lucia deed
me al aan
Afterschool van Antonio Campos denken, en nu blijkt de man
zelf in de tussentijd ook weer een prima film te hebben afgeleverd. Ook in de
filmbiz is het maar een kwestie van PR en distributie of je de aandacht
weet te krijgen die je verdiende. Je mag Campos voorlopig onderschat
noemen, en dan moet je maar hopen dat ie nóg beter kan, anders is het
helemaal zonde geweest. Voor Nederland is Simon Killer bijzonder
interessant, omdat het hoofdpersonage overduidelijk op Joran van der
Sloot is gebaseerd. Jonge gozer is charmant met de meisjes, maar van
binnen een koude psychopaat. Toch hangt er een zweem van slachtofferschap rondom
deze gasten. Had iemand eerder in moeten grijpen? Waarom kwam Joran toch
uiteindelijk weer in een situatie waarin de knoppen doorsloegen, dat
soort dingen... Simon zoekt zijn heil in Parijs, na zijn graduation. (Of
zijn afstuderen één van zijn vele leugens is blijft onduidelijk.) Hij
briest door de Parijse straten vol opgekropte lust en frustratie. Simon
Killer is een duister-geile film, een
Eyes Wide Shut. Niet zo vreemd dat
Simon in het bordeel belandt. De sfeer is zwoel met weerhaakjes, en
even later zit Simon bij een lief hoertje thuis. De twee doen een van de
leukste dansjes van het filmjaar (let op hoe het meisje zich even 'in
the mood' moet denken) maar de kijker ziet de Keane-waanzinwolken allang
opdoemen. Antonio Campos als de nieuwe Lodge Kerrigan. Bijzonder sterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten