Hij is 'every inch a gentleman', de
museumwacht van het Kunsthistorisches Museum te Wenen. Een soort Britse
progrocker. De man was ooit manager van bandjes maar brengt nu zijn door
met met het observeren van de bezoekers. 'I had my share of loud, now
I'll have my share of quiet'. Doordat wij als
filmbezoeker met de man in het museum rondhangen, krijgen we gratis
lesjes schilderijen. De collectie is indrukwekkend. De film focust op
Bruegel, de 'Where's Waldo' uit de kunstgeschiedenis. Fantastische
zoekplaatjes. Regisseur Jem Cohen gaat ook buiten het museum op zoek
naar details. Afgebladderde huizen, karakterkoppen, verdwaalde foto's op
de flea market. Wenen lijkt net als de schilderijen tijdloos,
vastgevroren in de grauwe winter. Als dramatisch elementje introduceert
de film een even stabiel gegeven. Een dame in een coma. Haar nicht is
uit Canada overgekomen. Ze wordt door museum-suppoost onder zijn hoede genomen. Waar de film in het kalme dwalen door de zalen punten
scoort, en ook de voice-over aangenaam is, zijn de dialogen tussen de
twee van een geforceerd geïmproviseerd niveau. De vrouw (folkzangeres
Mary Margaret O'Hara) zingt wel een paar prachtige a capella liedjes.
Beter in kunst dan in leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten