Blackbird

'Procedure is long, life is short'. Kafka wist het al, en in deze sterke Canadese variant op We Need To Talk About Kevin leert een Sunn 0)))-fan het ook. De jongen loopt er bij als een paradijsvogel, en dat levert in een smalltown reacties op. Pa zegt simpel: 'people don't like people who stand out'. Probleem van puberjongens aller tijden, hoe alto je ook bent, je wordt toch gewoon verliefd op het mooiste meisje van de klas. En als de 'puck bunny' dan ineens met wil praten, wordt je leven helemaal ingewikkeld. Wat gebral later zit de jongen op het politiebureau. Het inkijkje in het Canadese rechtssysteem is fascinerend. Het lijkt meer een dorpsgericht. Tot dat moment is de film al best goed geweest, maar ín de jeugdgevangenis doet iedereen er een schepje bij. Allereerst komt een van de beste schurken van het filmjaar aanlopen. 'Can't whistle. Birds whistle and birds are free.' Zangerig dreigend is Alex Ozerov minstens zo goed in de weer als Ray 'Scum' Winstone, en dat zonder biljartbal. Jeugdgevangenissen zijn net even wat 'opener' en daardoor gevaarlijker dan de volwassen equivalent. Elke stap die de 'goth' zet lijkt een gevaarlijke provocatie. 'That bird don't like people'. De rest van de film pendelt het hoofdpersonage heen en weer tussen verschillende stadia van ellende. 'A lesson learned' zou zijn advocaat zeggen...